چکیده: 

نظارت بر انواع سازه‌ها و شناسایی آسیب‌های رخ‌داده، یکی از زمینه‌های تحقیقاتی مورد توجه در حوزه‌های عمرانی، مکانیکی، هوافضا و ... است. این آسیب، ممکن است به دلایل متعددی مانند خطاهای ساخت، وارد شدن ضربه، خستگی و اعمال بارهای پیش‌بینی‌نشده در فرآیند طراحی رخ دهد. بسیاری از سیستم‌های سازه‌ای، از اهمیت بالایی برخوردارند به‌طوری‌که خرابی و توقف بهره‌برداری از آن‌ها می‌تواند منجر به خسارات گسترد‌ه‌ای گردد. به‌عنوان مثال رخداد خرابی در سازه‌هایی مانند سدها، پل‌ها، تونل‌ها، سازه‌های دریایی و ساختمان‌های با ساکنین بالا ممکن است صدمات جبران‌ناپذیر اقتصادی، جانی و حتی مشکلات اکولوژیکی به همراه داشته ‌باشد. همچنین بسیاری از سازه‌های تاریخی، در صورت عدم حفظ و نگهداری مناسب، در خطر تخریب بوده و محتمل است که منجر به پیامدهای فرهنگی و اجتماعی متعدد شوند. از این رو نیاز است که هر گونه آسیب به‌‌وجود‌‌آمده در سازه‌ها، در کوتاه‌ترین زمان ممکن شناسایی شده تا از تخریب پیش‌رونده و انهدام آن‌ها جلوگیری به عمل آید. علاوه‌بر‌این، نظارت مستمر بر عملکرد سیستم‌های سازه‌ای، می‌تواند هزینه‌های نگهداری و ترمیم انواع سازه را به طور چشمگیری کاهش دهد. بدین‌سبب است که پایش سلامت سازه و تشخیص آسیب ، در دهه‌های اخیر، مورد توجه بسیار قرار‌گرفته‌است. بنا به دلایل مذکور، تلاش‌های زیادی برای شناسایی آسیب بر اساس ارتعاش و به‌روزرسانی مدل اجزا محدود با انواع روش‌های مستقیم و تکراری، صورت گرفته است؛ چراکه وقوع خرابی، سازه را تحت‌تأثیر قرار داده و به ایجاد تغییر در پارامترهای دینامیکی مدل اجزا محدود سازه می‌انجامد. از طف دیگر، عدم قطعیت‌های موجود در مسائل مرتبط با سیستم‌های مهندسی و احتمال نویزی بودن داده‌های اندازه‌گیری‌شده، از چالش‌های پیش‌رو در به‌روزرسانی مدل سازه‌های واقعی است. بدین سبب، ارزیابی عملکرد انواع الگوریتم‌های مبتنی بر روش‌های بیزین جهت شناسایی خرابی، به یک حوزه‌ی تحقیقاتی فعال و در حال پیشرفت مبدل شده است.